Przedpremierowo "Present Perfect" Alison G. Bailey

Myślę, że Wy jako moi czytelnicy wiedzieliście, że kto jak kto, ale ja tę książkę musiałam mieć i że recenzja tego tytuły znajdzie się na blogu. Moi drodzy właśnie ją skończyłam i nie czuję serca, czuję za to w klatce ogromną dziurę i nie mogę złapać tchu z nadmiaru emocji... jestem absolutnym wrakiem. O czym jest „Present Perfect” i dlaczego jestem pod takim wrażeniem? Zapraszam Was do lektury.

Amanda Kelly chciała być doskonała. Próbowała kontrolować swoje życie. Zatraciła się w obsesyjnym dążeniu do perfekcji oraz poczuciu własnej bezwartościowości. I tylko jedną rzecz uznawała za doskonałą – więź, która łączyła ją z najlepszym przyjacielem, Noahem.

W życiu bohaterki wszystko toczyło się zgodnie z planem, aż do momentu, kiedy pewnego dnia wstała z łóżka i coś sobie uświadomiła. Kochała Noaha. Nie tylko jako przyjaciela.
Nie potrafiła opanować uczuć, które w niej wywoływał. Mógł obdarzyć ją dozgonnym szczęściem, ale przy tym mógł także ją zniszczyć. Był doskonałością, jakiej Amanda od zawsze pragnęła. A jednak nie dopuszczała do siebie myśli o byciu z nim razem.

I w tym właśnie momencie świat Amandy zaczyna się walić. Nieprzewidywane sytuacje przejmują nad nią kontrolę; zmuszają, by zrezygnowała z marzeń. Bohaterka musi się nauczyć, że człowiek nie jest w stanie przejąć kontroli nad sytuacjami, które napotyka na swojej drodze. Może jednak kontrolować, jak na nie zareaguje. Czy zdoła to zrozumieć nim będzie za późno? Czy uda jej się uratować swoją przyjaźń?

Amanda była młodszą córką, i jej rodzice zawsze ją porównywali do starszej idealnej córki.

Mawiali „...może Ty kiedyś będziesz tak dobra..." Dorastała zakompleksiona, niepewna siebie. Uważa się za niedoskonałą i niewystarczającą. W jej życiu zjawia się jednak ktoś kto jest jej "bohaterem w plastikowej zbroi" i obiecuje, że będzie się nią zawsze opiekował – to Noah. Od tej chwili są nierozłączni. Przez lata są przyjaciółmi, bratnimi duszami. 

Dzielą ze sobą absolutnie wszystko, ale do ich relacji wkracza miłość i pożądanie. Widać jak młodymi ludźmi to wstrząsa, jak nie rozumieją co dzieje się z ich ciałem, jak budzi się seksualność i w końcu miłość.

Ta historia mną zawładnęła, nie mogłam się od niej oderwać i nie chciałam by się kończyła. Znalazłam w niej całe morze emocji. Jest tu przyjaźń, miłość, pożądanie, zazdrość, poświęcenie, żal, odtrącenie, rozpacz - można wymieniać i wymieniać.
I gdy dochodziłam do momentu, w którym myślałam, że może być już tylko lepiej, autorka zrzuciła bombę i od tamtej chwili moje serce zostało ściśnięte imadłem.

Ostrzegam, nie jest to łatwa i lekka historia - jest głęboka,mocna, prawdziwa i pełna bólu, cierpienia, walki, ale też nadziei, że prawdziwa miłość uleczy nie tylko duszę.

To chyba najbardziej osobista, a tym samym subiektywna ocena książki jaką kiedykolwiek napisałam. Czytając tą historię w wielu aspektach i wątkach czułam się jakbym czytała o sobie samej, rozumiałam bohaterkę i dusiłam się emocjami. Patrzyłam na relację bohaterów przez pryzmat moich osobistych doświadczeń.

To wszystko sprawiło, że doskonale rozumiem wahanie Amandy, jej rozdarcie i jej pokręcone myślenie. Nie widziałam u niej niedojrzałości. Widziałam niezdecydowanie, poświęcenie dla drugiej osoby, ból, żal, smutek. Rozumiem to rozdarcie pomiędzy przyjaźnią, a miłością bo czy Wy zaryzykowalibyście pewną, głęboką przyjaźń dla niewiadomej?? Czy miłość, która bywa często mylona z burzą hormonów jest warta ryzyka i zniszczenia przyjaźni, która trwa lata?? Jak poznać, że to co czujemy jest mocne, prawdziwe i na zawsze ??

Książka nie jest szablonowa i prosta w odbiorze i absolutnie nie można sprowadzić ją do „tylko romansu”. Owszem wątek miłości rodzącej się z przyjaźni jest kluczowy, ale nie tylko na nim skupia się autorka. Poprzez przeżycia Amandy pisarka pokazuje głębię życia, jego kruchość i to co jest w nim ważne.

Cała historia nie jest skomplikowana, ale za to jest realna i prawdziwa. Myślę, że nie tylko ja znalazłam w niej odzwierciedlenie mojej historii, ale wiele z Was też tak będzie miało. Przekrój życia Amandy jest po prostu naturalny, nie napompowany sztucznością czy wydumanymi problemami.

Poza głównymi bohaterami mamy barwne tło pobocznych postaci, które wypełniają powieść i dają początek kolejnym tomom cyklu.

Całość po prostu powaliła mnie na kolana – już dawno nie maiłam czytelniczego kaca, a teraz wiem, że potrzebuję chwili by dojść do siebie, by się zatrzymać, pomyśleć.

Ta książka to niezwykła podróż przez życie pełna rozterek i wyborów.

Kochani wybierajmy mądrze i żyjmy teraźniejszością bo :

Mistrzostwo

11/10

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu 

NieZwykłe