TINKA o „Tysiąc pocałunków” Tillie Cole

Nie będę Was oszukiwać, że bardzo zaintrygował mnie opis tej książki:

Wyobraź sobie, że otrzymujesz tysiąc małych karteczek i masz wypełnić je najpiękniejszymi momentami swojego życia…

Jeden pocałunek trwa chwilę. Tysiąc pocałunków może wypełnić całe życie. Chłopak i dziewczyna. Uczucie powstałe w jednej chwili, pielęgnowane później latami. Więź, której nie był w stanie zniszczyć ani czas, ani odległość. Która miała przetrwać już do końca. A przynajmniej tak zakładali.Kiedy siedemnastoletni Rune Kristiansen wraca z rodzinnej Norwegii do sennego miasteczka Blossom Grove w stanie Georgia, gdzie jako dziecko zaprzyjaźnił się z Poppy Litchfield, myśli tylko o jednym. Dlaczego dziewczyna, która była drugą połową jego duszy i przyrzekła wiernie czekać na jego powrót, odcięła się od niego bez słowa wyjaśnienia?Serce Rune’a zostało złamane, gdy dwa lata temu Poppy przestała się do niego odzywać. Jednak, gdy chłopakowi przyjdzie odkryć prawdę, jego serce rozpadnie się na nowo.

Musiałam ją przeczytać. Już nawet nie ze względu na to, że uwielbiam Young Adult… ale na opisaną  historie, która wołała bym ją poznała i przeżyła.

Nie wiem od czego zacząć. Przytłoczyło mnie tyle emocji i mam tak ściśnięte gardło, że musiałam ochłonąć przez noc by powiedzieć Wam, że ta książka jest po prostu CUDOWNA, PRZEPIĘKNA, WYBITNA! Smutna i pełna życia za razem.

Bohaterowie poznają się w bardzo młodym wieku, już od tego momentu czujemy, że to będzie naprawdę wspaniała przygoda. „Poppy i Rune, przyjaciele po wsze czasy”. Od tej chwili są nierozłączni.

Historia wspaniała od początku do końca. Mimo nastoletniego wieku bohaterów i mimo przeciwności losu, miłość tej dwójki jest bardzo głęboka i dojrzała. Nie jestem nawet w stanie sobie wyobrazić ogromu uczuć jakie do siebie żywią. Dlatego uwierzcie mi, ta lektura powali was na kolana. Podniesiecie się i będziecie myśleli, że już jest ok., a ta historia ponownie was zmiażdży intensywnymi emocjami… przygotujcie się również na to, że jest bardzo wzruszająca (dla tych, którzy czasem wchodzą całym sercem w historię proponuję zaopatrzyć się pudełko z chusteczkami;))

„Moje pocałunki należą wyłącznie do ciebie. Nikt z wyjątkiem ciebie nigdy nie zdobędzie tych ust.”

Niesamowita bliskość Poppy i Runa, sprawia, że zaczynasz się zastanawiać, czy miłość może być tak niezwyciężona? Uwielbiałam, gdy Rune zwracał się pieszczotliwie do swojej ukochanej „Poppymin”. To było tak osobiste i przejmujące za każdym razem, że łzy same pojawiały się znikąd. Muszę też wspomnieć o wiśniowym sadzie, sami zrozumiecie czemu, gdy do tego dojdziecie. To jest tak piękne i osobliwe miejsce, że wyobraźnia wręcz eksploduje feerią barw i zapachów. To, tak jakbyśmy tam naprawdę byli i uczestniczyli w tych wydarzeniach. Jakbyśmy czuli ten wiatr i nieuchronnie spadające płatki kwiatów… Autorka fantastycznie oddała moment tej chwili.

„Może jesteśmy jak ten wiśniowy kwiat, Rune. Jak spadająca gwiazda. Może kochaliśmy za mocno, zbyt wcześnie. Może płonęliśmy tak jasno, że musimy zniknąć… Nasza miłość, która przyszła, by dać nam lekcje. By pokazać, jak naprawdę jesteśmy zdolni kochać.”

  ...ale nie będę się rozwodzić nad treścią, ponieważ każdy oceni ją wedle własnej skali wrażliwości. Mnie do głębi poruszyła i niejednokrotnie dławiła poprzez wstrzymywane łzy. Mimo emocji, które mogą się kojarzyć negatywnie, książka jest jak najbardziej pozytywna, ma swoje „drugie dno”, przesłanie, które was wzruszy i sprawi, że nie zapomnicie o słowach, które przeczytaliście w tej książce. Dobrze jest mieć takiego przyjaciela przy sobie.

„W najtrudniejszych chwilach, gdy nie mogłam iść… niosłeś mnie.”

Książka o przyjaźni oraz głębokiej i nieśmiertelnej miłości. Gdy wejdziesz w jej świat, ona odciśnie się w Twoim sercu na długo. Gdy ją skończysz, będziesz potrzebować chwili żeby sobie wszystko poukładać i odetchnąć. Pozycja, którą bardzo polecam i układam na półce „ulubione”.

10/10